Un pouco de todo..

FALANDO DA ANÁLISE DE DOCUMENTOS E DA INDIZACIÓN…

QUE SON OS METADATOS?

Os metadatos son “datos sobre datos” ou “informacións sobre datos”, “datos sobre informacións” e “informacións sobre informacións”.

Poderíanse conceptualizar así mesmo como “descricións estruturadas e opcionais que axudan a localizar obxectos” ou “datos estruturados e codificados que facilitan a identificación, descubrimento, valoración e administración de recursos dixitais”. Tamén aquí a importancia xira en torno á recuperación de información.

E AS BASES DE DATOS?

Son un conxunto de informacións almacenadas nun soporte lexible por ordenador e organizadas internamente por rexistros (formado por todos os campos referidos a unha entidade ou obxecto almacenado) e campos (cada un dos elementos que integran un rexistro). Permite recuperar calquera clase de información: referencias, documentos textuais, imaxes, datos estatísticos, etcétera (Pinto, 2011).

Datos son o conxunto de textos, cifras, imaxes ou mestura de todos rexistrados de forma que poidan ser lidos a través dun ordenador e organizados de acordo cun programa que permita a súa localización e recuperación.

O segundo tipo de paxinas que son son difíciles de buscar son as páxinas dinámicas.

As páxinas dinámicas serían páxinas inexistentes, non exactamente virtuais e que se xeran cando nós facemos unha búsqueda nunha páxina de datos. Estas páxinas existen , se estivesen ben indizada , os buscadores recuperaríanas fácilmente.

Outro concepto é o de invisible , aquelo que os buscadores tradicionales non poderían recuperar. Refírese a aqueles materiais ou informació que non está indizada por los buscadores xeralistas.

Para poder recuperar un documento tes que facer unha búsqueda na base de datos, tes que facer ti

THESEO é unha base de datos que almacena todas as teses que se publican en España. O investigador que presenta a sua tee , ten que cubrir un documento decindo que presenta esa tese poñendolle ( autor , titulo) , o que é unha ficha técnica.

Periodismo e Galicia : distintas teses que pode haber dese tema, están ahí pero ata que non busco ese tema non aparecen .

Páxina dinámica : A páxina que che aparece cando ti fas unha búsqueda na base de datos ( Google, Teseo)

Hai outra serie deinstitucións que non lles interesan que os busquen , polo que teñen unha pasarela ou un cortafogos que che pide o rexistro, desta maneira non podemos consultar a información.

Hai institucións que non queren que os motores de búsqueda indicen os seus contidos , polo tanto esta páxina vai a ser invisible , non vai a ser recuperada polos motores de búsqueda. O principio , os motores de búsqueda

Marcos son unha páxina web que están bastante desnostadas, nos vemos unha páxina web , con unha url distintas que están unidas por este tipo de diseño ( marco) .  é moi difícil que os motores de búsqueda recuperen esta páxina porque son tres. Pode que recupere unha pero non todas.

Existen uns robots que lerían as etiquetas de artigo.

Temos o concepto dos motores de búsqueda en papel , en LITERATURA GRIS  non se move polo circuito tradicional de difusión . Non podemos recuperar polos motivos anterores. Textos , documentos , recursos que non seguen os recursos tradicionais . exemplo : teses.

No entorno impreso, fálase de literatura gris que sería a información que non se poe adquirir a través de canles comeciais habituais e polo que é difícil identificar e obter. É dicir, son documentos que non se distribúen a través dos circuitos habituais, como informets, tesis de doutoramento, ponencias e comunicacións de congresos, informes, etcétera

Dalgunha maneira podemos relacionar a literatura gris con internet invisible .

En internet canto mais especializada sexa a búsqueda , máis especializados deben ser os nosos recursos. Todo dependerá do ámbito no que esteamos traballando.

En canto as folcsonomía ou Folksonomía son clasificacións de contidos pero a diferencia dos outros , é que é feita polos usuarios con palabras clave , descriptores. Faise en colaboración , non está marcada. Un exemplo é Bookmarks que era unha páxina , das primeiras que se creou , na que os ususarios ian gardando nesas páxinas todos os teus favoritos . Se te desprazabas sempre os tiñas Aí.

Estes marcadores sociales  identifican as páxinas para despois poder recuperar todas as información.

A Folcsonomía ou Folksonomía é unha forma de indización pero non controlada , pode haber duplicidade de palabras. O problema que ten é que se usa unha linguaxe tradicional  , e que os usuarios usas as súas palAo realizar unha folcsonomía, varios usuarios colaboran na descrición dun espazo informativo para establecer unha lista de palabras clave ou un vocabulario non controlado.

Dende a perspectiva dos usuarios, o tagging (de tag, marca ou etiqueta) xera unha navegación baseada na exploración. Os tags serven para clasificar, ordenar, buscar e atopar información. As nubes de termos son a representación deste tipo de indización.abras clave.

 

A imaxe / visualización desas palabras clave serían as nubes .

Folsonomía é unha indización ¨popular ¨de ususario , colaborativa.

 

Falando de indizadores podemos falar da ferramenta que os orienta : O thesaurus.

Nos últimos tempos, o ámbito da representación e recuperación de información na Documentación e a Biblioteconomía tivo que asumir o impacto de Internet e as súas tecnoloxías asociadas, en especial o World Wide Web (WWW). Os cambios tecnolóxicos derivados destes cambios tecnolóxicos están a conducir a unha progresiva dixitalización do ámbito da representación e recuperación de información que afecta por igual aos recursos de información, as ferramentas de representación e recuperación, e os requirimentos dos usuarios. Un exemplo destas ferramentas:

Un thesaurus é unha ferramenta para o control do vocabulario. Orienta aos indizadores e aos usuarios sobre os termos que poden utilizar e, así axuda a mellorar a calidade da recuperación.

Aínda que existe algún thesaurus xeral, de carácter enciclopédico, habitualmente un thesaurus deséñase para a indexación e busca nun tema ou área específicos. Exemplos de temas cubertos polos thesaurus son educación, metalurxia, arte ou arquitectura.

Un bo thesaurus debe deixar moi claro que significado cobre un termo. Faino mediante os termos non válidos e as relacións semánticas. Outras maneiras de dirixir o uso do thesaurus son as notas introdutorias e as notas de alcance. Unha nota de alcance toma a miúdo a forma dunha definición do termo. Asegurar que os termos están utilizados constantemente co mesmo significado é outro aspecto importante do control do vocabulario

A construción do thesaurus require recoller un conxunto de termos. Algúns destes rematarán sendo descritores e outros poden non aparecer no thesaurus na súa forma orixinal, pero poden suxerir os conceptos que necesitarán ser cuberto dalgún xeito.

 

 

Bibliografía :

 

Valle Gastaminza, Félix de. “Lenguajes documentales. Los tesauros” [en liña]. Facultad de Ciencias de la Información, Universidad Complutense, 2003-2004. [Consulta: 10 decembro 2012]

Rubio Liniers, María Cruz está en la página web. “El análisis documental: Indización y resumen en  bases de datos especializadas” [en liña]. CINDOC-CSIC, 2004 [Consulta: 10 decembro 2012]

Arano, Silvia. “Los tesauros y las ontologías en la Biblioteconomía y la Documentación” [en liña]. hypertext.net, 2005. < Arano, Silvia. “Los tesauros y las ontologías en la Biblioteconomía y la Documentación” [en liña]. hypertext.net, 2005. http://www.upf.edu/hipertextnet/numero-3/tesauros.html[Consulta: 10 Decembro 2012]

Post-visita CRTVG

POST-visita CRTVG

Nunha entrada anterior , comentei todo o que tiña que ver co centro de funcionamento da CRTVG, asi que agora toca facer referencia ó que alí vimos , tras realizar a visita.

Parécelles que é unha labor doada facer que vexasmos a televisión nas nosas casa?

Para respostar a esta pregunta temos que facer un salto no tempo. Antes de visistar o centro de documentación , tanto eu , como a maioría das persoas diríamos que é unha labor doada,pero non é así.

Sentarse no sofá , observar a televisión e cambiar co mando é o que todos os días facemos ,pero nunca nos preguntamos sobre o laborioso traballo que é preciso para que a imaxe chegue ás nosas pantallas.

Como ben dixen , hai un antes e un despois de visita-la CRTVG, polo tanto , agora falaremos da¨post-visita¨. O centro de documentación da CRTVG está cheo de estantes con rodas que se moven polos pasillos. Eses estantes están á súa vez, cheos de cintas , nas que se recopila todos e cada uns dos momentos que teñen que ver coa nosa historia, aquéles a onde chegou unha cámara da televisión de Galicia. Tamén poidemos ver a masiva recopilación de cintas de informativos e documentais dende os anos oitenta ,a evolución dos formatos destas co paso dos anos.

Outro  factor que despertou a miña atención foi  o grande atraso existente tocante ao visionado dos vídeos, xa que se siguen utilizando cintas e non DVD, así como as explicacións dadas do traballo diario dos documentalistas. Pero nin o propio xornalista sabe o difícil e complexa que é a tarefa dun documentarista, xa que está por detrás das cámaras , e de non ser pola visita, nunca coñeceríamos a súa bonita pero difícil labor para que a imaxe chegue ata os nosos televisores.

Por último , señalar que no centro de documentación da CRTVG , están recollidos todos os momentos ¨históricos¨relacionados con Galicia e que están a nosa disposición.

Foi unha visita productiva, interesante e sobretodo , moi ilustrativa. Creo que sería interesante que este tipo de visitas , se ampliaran tamén ó ámbito da ensinanza obligatoria , xa que temos un termo bastante oposto dos editores e de cómo a imáxe chega a nós.

 

Documentación e cine

A Documentación cinematográfica pode definirse como a ciencia que estudia o proceso de comunicación das fontes cinematográficas para a obtención dun  novo coñecemento aplicado á investigación e o traballo cinematográficos.

O documento cinematográfico participa das mesmas notas de información e de fonte informativa e intégrase no proceso informativo-documental: emisor (documentalista cinematográfico), canal ou medio de transmisión (soporte cinematográfico), mensaje (documento cinematográfico), receptor ou usuario da mensaxe (do documento cinematográfico).

Todo depositario de documentos cinematográficos convirtese en documentalista cinematográfico cando analiza aqueles e informa acerca de seu contido ó usuario ou  investigador.

Jesús Borrás e Antonio Colomer no seu libro «El lenguaje básico del film»citan o termo documentación ó referirse á idea na que se basa ou  sustenta a filme da seguinte forma ou nos seguintes termos: «...esta elaboración de la realidad que a fin de cuentas es subjetiva, será más rica, más profunda y más brillante cuanto más preparado tanto cultural como ideológicamente esté el autor... documentación más ficción igual a argumento» ... «las fuentes no deben buscarse únicamente en la literatura o en el teatro, sino que el mismo cine proporciona material para una nueva versión; tal es el caso del film “PrimeraPlana ...». II .2. Crítica.

As primeiras filmotecas surxen col propósito de conservar como patrimonio histórico-cultural aquelas películas que perderan o seu valor comercial ó deixar de ser proxectadas en salas de cine.

Según afirma Alfonso del Amo "el proceso Realidad  Filmación  Negativo  Positivo  Proyección  Percepción representa sólo una simplificación de lo que puede llegar a ser la cadena de reproducciones/duplicaciones en la actividad de un archivo cinematográfico y en cada uno de estos pasos (digamos que cada flecha) representa el uso de equipos, técnicas y sistemas de trabajo complejos y que han sido y están siendo modificados continuamente."

Tamén podemos facer mención ó documentarista audiovisual que  nace no século XX da toma de conciencia de la necesidad de preservar las imágenes en movimiento para su gestión y explotación por una parte, y de la valoración de los fondos visuales como patrimonio cultural, histórico y sociológico por otra. Su origen está vinculado a la creación de  archivos o centros de documentación audiovisual.

 

Amo García, Alfonso del. Notas para el diseño de un archivo cinematográfico. Alicante : Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes Instituto de la Cinematografía y de las Artes Audiovisuales Filmoteca Española, 2001 http://www.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/07037393166869351932268/indice2.htm [Consultado: 6/12/2012]

EL DOCUMENTALISTA EN PROGRAMAS DE TELEVISIÓN: CUALIDADES

EL DOCUMENTALISTA EN P

EL DOCUMENTALISTA EN PROGRAMAS DE TELEVISIÓN: CUALIDADES
ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES
Anales de Documentación, vol. 14, núm. 2, 2011, pp. 1-19
Universidad de Murcia
Espinardo, España

 

ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES

ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES

Anales de Documentación, vol. 14, núm. 2, 2011, pp. 1-19

Universidad de Murcia

EL DOCUMENTALISTA EN PROGRAMAS DE TELEVISIÓN: CUALIDADES

ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES

Anales de Documentación, vol. 14, núm. 2, 2011, pp. 1-19

Universidad de Murcia

Espinardo, España

Espinardo, España

Fontes de información

As fontes de información

 

 

Unha fonte de información é un documento, unha empresa, unha institución que aporta unha resposta a unha pregunta formulada por un usuario. Aqueles datos que permiten resolver as dúbidas aos xornalistas investigadores, profesionais, etcétera, dunha maneira sinxela e rápida, pero ao mesmo tempo, afondando no seu contido.

Outra definición de fonte sería : “Las fuentes de información aparecen en la cadena al inicio y final, en búsqueda y localización, y en acceso y distribución, pues son instrumentos que permiten conocer materiales necesarios para engrosar el fondo bibliográfico o para cubrir la demanda de información de un usuario” (Carrizo Sainero, 1994, 26).

Tamén podemos definir a fonte de información como un folleto, unha lámina, un disco, un informe inédito, un artigo, unha monografía, un especialista que pode contestar, unha páxina web ou unha institución.  Calquera documento que contén, subministra ou transfire información.

É un documento ou institución que proporciona respostas selectivas, fiables, pertinentes, exhaustivas e oportunas ás preguntas ou demandas dun usuario (Fuentes i Pujol, 1992, 35).

As fontes de información teñen unas funcións específicas que son: Verificar, proporcionar antecedentes e aportar contexto.

Dado que non se pode adoptar un único criterio de clasificación, o noso modelo para clasificar e describir as fuentes de información partirá do modelo máis clásico e frecuentemente utilizado polos diferentes autores: o grao de información. Este criterio é un dos máis utilizados entre os usuarios e as unidades da información, xa que clasifica as fuentes segundo o grao de elaboración ou o  nivel de información que proporcionan en fontes de información primarias, obras de referencia, fontes de información secundarias e fontes de información terciarias o secundarias refundidas e obras de referencia.

 

As fontes primarias: podemos definila como aquelas fontes que son novas e orixinais , que non foi resumida ou interpretada. Debemos saber que “Monografías y manuales pueden ser primarias si son originales y podrían ser secundarias si procede de recopilaciones o refundición de conocimientos procedentes de otras fuentes. Hay disparidad de criterios entre los autores”  (Carrizo Sainero, 1994, 33-34).

Fontes secundarias : debemos facer referencia a elas cando non se pode utilizar una fonte primaria por alguna razón, cando os recursos son limitados e cando a fonte é confiable. Utilizámola para ampliar o contenido da información dunha fonte primaria.

Atendendo ó soporte, as fontes de información divídense en: Impresas, audiovisuais, mecanizadas.

Otra clasificación é atendendo á facilidade de acceso ao contido, as fontes son:

1. De información inmediata, puntual ou precisa.

2.De información mediata ou diferida.

3.      De información largamente diferida.

Por último hai que ter en conta a posibilidade de acceso ás propias fontes, fálase de fontes:Publicadas, editadas e circuítos de comercialización.

Inéditas non publicadas. Literatura gris. Non aparecen nas canles de comercialización habitual

-        Reservadas, acceso restrinxido. Informes oficiais o de carácter persoal de determinados personaxes. Condicionas al paso de un tempo determinado

Existen moitas clasificacións das fontes , e por suposto , non podemos deixar de lado a distinción entre fonte obxectiva e fonte subxectiva.Xunto o factor de fiabilidade e obxectividade.

 

 

 

Clasificar as fontes de información é unha tarea ardua e difícil, xa que non existen uns criterios unificados, senon que  múltiples combinaciónes posibles. Optamos por clasificar as fOntes de información tendo en conta a seguinte tipoloxía: procedencia da información,grao da información que proporcionan,canal de difusión,cobertura,actualización,información que presentan, información á que remiten.

Todo xornalista debe saber que..

Hai que contrastar as fontes. Non podemos quedarnos cunha única fonte. Hai que avaliar cada fonte que se utilice.

Fundación Gabriel Piedrahita Uribe. (2007). Competencia para Manejar

Información-CMI. Recuperado 18 de enero de 2008, de

http://www.eduteka.org/modulos.php?catx=1&idSubX=25

Gallego Lorenzo, Josefa; Juncà Campdepadrós, Manela. “Fuentes de información I. Materiales” [en liña]. Universitar Oberta de Catalunya (UOC), 2009. [Consulta: 6 decembro 2012]

Gallego Lorenzo, Josefa; Juncà Campdepadrós, Manela. “Fuentes de información I. Materiales” [en liña]. Universitar Oberta de Catalunya (UOC), 2009.<http://materials.cv.uoc.edu/continguts/PID_00143755/index.html > [Consulta: 6 decembro 2012]

Web e os seus contidos

Criterios  para avaliar as webs e os seus contidos…

Nun primeiro momento , as búsquedas de datos, información non eran unha labor doada , xa que había que recorrer a materiáis moi amplos , como é o caso dos libros . Ademais , na maioría das veces non lográbamos atopar o que estábamos a buscar.

Outro método de búsqueda moi empregado eran as bibilotecas, pero como paso dos anos e coa chegada do desenvolvemento tecnolóxico , estes medios de búsqueda pasaron a ser substituídos por outros novos como é o caso de Internet.

Internet hai que ter moito coidado con el , saber úsalo . Xa que nos pode ser moi útil pero tamén aporta datos falsos ou que non están actualizados.

E o máis importante dunha información é ter en conta a calidade enténdese como aquelo que o cliente está disposto a pagar en función do que obtén e valora.

A calidade supón unhas características /criterios /trazos/requisitos que definen os produtos ou servizos que desemboca nunha idea de excelencia ou superioridade dos mesmos que satisfaga as esixencias dos consumidores /usuarios.

Ademáis , Feigenbaum (Feigenbaum, 1990), defíena como  todas as características do producto e servizo provenientes do Mercadeo, enxeniería Manufactura e Mantemento que estén relacionadas directamente cas necesidades do cliente, son consideradas calidad

A norma ISO 840212 define a calidade como «el conjunto de todas aquellas características de un producto o servicio que tienen que ver con su capacidad de satisfacer las necesidades definidas o implícitas»; por lo tanto defínese a partir das necesidades dos usuarios.

Son estes os que deben ser críticos e saber que información lles pode servir de utilidade e cal non.

Dememos saber que a Wikipedia que é tan coñecida e usada por nós , non debemos usala  como única fonte. É unha obra de consulta polo que ten que ser punto de partida de busca das fontes orixinais. De feito, as entradas na Wikipedia soen proporcionar fontes, referencias que son as que teríamos que consultar. A investigación ten que ir sempre á recuperación dos documentos orixinais.

Os criterios para para evaluar a información son os seguintes:

Autoría. Se a páxina menciona as características do autor. É preferible que estea no dominio -.edu, .gov, .org, ou .net- ou calquera outro oficial.

Ademáis debemos ter en conta as seguintes preguntas :

Se  sinala o nome do responsable da páxina , se o autor ou responsable aparece como pertencendo a alguna organización ou empresa. De ser así , hai que observar se a páxina conten un link hacia unha paxina que describe os obxectivos da organización ou da empresa.

Ademais,  tamén debemos observar se aparece algún medio para verificar a lexitimidade de esa mención:un  número de teléfono ou  dirección postal para contactar coa organización.

Outro factor no que nos debemos fixae é se o material ten copyright ten que indicar a quen pertence.

Exactitude. Se a páxina relaciona ó autor e á institución que publica a páxina e subministra a forma de contactar con eles

Obxectividade. Se a páxina ofrece información exacta con poucos anuncios e é obxectiva na presentación da información. a verdade basada en datos comprobables sen tomar en consideración as reaccions que esto provoque noutros .

Actualidade. Se a páxina se actualiza regularmente (como se establece na páxina) e os enlaces se o son tamén.

Cobertura. Se a información pode verse axeitadamente e non está limitada por cobros, tecnoloxía dos navegadores ou requirimentos de programas especiais.

Contido : Hay que observar si el documento es relevante, si el tratamiento es exhaustivo, si la página está bien estructurada, si hay errores lingüísticos o si mantiene una exposición clara, exacta y precisa. Además, es necesario que el documento se enriquezca con las aportaciones de otros investigadores y que se diferencien las distintas fuentes utilizadas.

 

Todo tipo de información é susceptible de ser evaluada, sobre todo se requirese reunir unha colección de utilidade para os usuarios dun centro de información. A información almacenada nos soportes tradicionais, e incluso nos electrónicos, conta dende fai tempo cun corpus teórico contrastado relativo aos criterios que se deben aplicar para a evaluación da mesma.

 

Colle, Raymond. “Internet. 5. Evaluar los contenidos” [en liña]. Escuela de Ingeniería, Pontificia Universidad Católica de Chile, 1997-2001. [Consulta: 29 novembro 2012]

 O´Reilly Crespo, Giraldo. “Definiciones de calidad. Evolución histórica y actualidad” [en liña]. Gestiopolis, marzo 2010. [Consulta:29 novembro 2012]

MERLO VEGA, José Antonio. La evaluación de la calidad de la información web: aportaciones teóricas y experiencias prácticas [en línea]. En Recursos informativos: creación, descripción y evaluación. Mérida: Junta de Extremadura, 2003, p. 101-110. (Sociedad de la información, 8). Disponible en Internet: http://exlibris.usal.es/merlo/escritos/calidad.htm [Consulta: 29/11/2012].

A voltas coas citas...

 

 Citar ben é unha cuestión imprescindible

 

Hai que facer ben as referencias  e citar correctamente as fontes xa que isto ,  é o imprescindible para facer unha boa investigación xornalística. Debemos de profundizar, perder tempo na búsqueda ata que cheguemos ás fontes orixinais.

Un texto mal referenciado carece de toda fiabilidade que poida ter. Isto lle sucede ós blogs anónimos, as páxinas sin identificar a autoria etc.

O día 22 de Novembro , comentamos na clase un blog no que o que observábamos á primeira vista era unha imaxe dun libro acompañada dun texto  , pero este non é o autor real dese texto.

O autor do libro si que é Poper pero do texto non , alguén escribiu a introducción e esa cita pero non foi Popper.

Na parte superior temos un debuxo que nos leva á portada xa  sabemos onde estamos . Esa páxina non está moi ben feita porque deberá ter o nome da páxina para non ter que recorrer á cabeceira.

Na seguinte páxina , logo de facer clic no ¨debuxo –enlace¨, accedemos á que sí conten o autor real pero é imprescindible investigar quen é .

Xeralmente , debemos buscar o autor salvo que sea anónimo , debemos perder certo tempo para consegulo .

O documentalista pode buscar no código fonte das etiquetas –meta. Sabemos que  é un perigo utilizar algo de alguén que non se identifica.

Na miña opinión , hai xente que realiza documentos ou aporta datos moi interesantes e que non están recoñecidos , por iso prescindimos deles. Non debera ser así pero a xente anónima na nosa sociedade carece de importancia , esta é a realidade.

Un traballo esixe investigar , fronte a calquera dúbida que nos poida surxir , debemos buscar algo que nos serva de axuda.

Todo documentarista ten que saber distinguir entre unha fonte do que é propio da dotación persoal , da outra maneira non sería un bo investigador.

No caso do blog que observamos , utiliza unha cita ¨la evolución del positivismo¨, pero debemos facer referencia a páxina , non so a URL.

En resumo , por moi boa que sexa a páxina e os datos que esta aporta se está mal referenciada ou mal citada , todo o traballo se volvería inútil.

Pre-visita CRTVG

O texto do servizo de arquivo e documentación da CRTVG trátanos de introducir como funciona o centro de documentación da CRTV, para que asi tras realizar a visita programada , poidamos ter unha idea do que nos van tentar explicar ali . Entendemos por centro de documentación ‘a unidade que reúne,  xestiona e difunde a documentación dunha área do co;ecemento determinada ou a producida por un organismo ou institución a que se circunscribe.

Podemos decir que ‘e unha unidade de  información especializada adscrita a un organismo , neste caso a CRTVG, onde se encontran conservados e almacenados os documentos necesarios para o funcionamiento dun servicio ou unha actividade da propia  empresa, e cuxa finalidade e servir de referencia e de  axuda os  profesionales ou  investigadores.

Os centros de documentación son na mayoría dos casos, deficitarios. Neles traballan profesionais dende xa hai moitos anos ou bolseiros que cando co;ecen o método de traballo , xa te;en que abandonar o centro.

A pesar de contar con distintos titulados e académicos traballando no centro, e moi difícil manter a accesibilidade os documentos de gran valor xerados por empresas moi caras.

O centro de documentación da CRTVG funciona como apoio fundamental a producción informativa e de programas, pero moitas veces sofre bloqueos debido a cantidade de información que recibe.

Entre os obxectivos principais debemos destacar o de satisfacer de maneira eficaz as necesidades de información dos usuarios que en xeral , son investigados nunha área especifica do co;ecemento , a través da información precisa. Compre a rol de intermediaro entre o usuario e o co;ecemento . A sua finalidade e aforrar tempo, esforzó e dinero o investigador e a empresa.

A primeira retransmisión fixose o 24 e 25 de Xullo do 1985 , a documentación procede da elaboración dos programas estrictamente informativos e quedouse en bruto. No 1988, realizaronse compactados  que permitían o aproveitamento absoluto da cinta e presenta unha selección pensada e coidada tanto no contido como na montaxe e presentación.

No 1985/1992 ocuparon distintas posicions , alguna delas foi en San Marcos , as que os documentaristas se ti;an que desprazar en coche. Dende 1992 sigue situado no mesmo lugar . Allí encontramos o deposito que e a zona mais ampla con 700m2 ocupados por armarios compartados e con medidas de control ambiental  e antiincendios.

Entre os grandes problemas do arquivo destaca que existen formatos de videos distintos . en canto o resto do espazo , distribuese entre a sala de traballo dos documentalistas de audiovisual , a biblioteca e a secion de documentación de referencia.

Na actualidade o Servizo de Documentación e Arquivo da TVG estrutúrase da seguinte maneira:

   I. Documentación audiovisual

      1) Informativos

      A sección de informativos xestiona producións e adquisi­cións audiovisuais dos servizos informativos. Sobre a base de crite­rios estritamente operativos consideramos a existencia de tres áreas nesta sección: a) Galicia-Nacional, b) Deportes e c) Internacional.

2) Programas de produción propia (informativos, espe­ciais e espectáculos)

3) Ficción

Os tipos de contratos e dos dereitos de emisión son os primeiros aspectos que hai que ter en conta nesta sección e cóm­pre unha coordinación constante cos departamentos de Produción allea e Emisións.

No texto , tamen nos fai unha breve introducion de cómo esta estruturado o centro . Contando cun equipo fixo de vinte e unha persoas, que, dirixidas polo responsable do servizo, está composta por tres técnicos, catorce documentalistas, dous auxiliares admi­nistrativos e dous encarga.  O servizo de documentación de TVG ten un labor importante que cumprir, poñendo a disposición de usuarios públicos e privados o seu material. E con esta fina­lidade foi coa que se estableceu un servizo de venda de imaxes, xestionado, ata o de agora, conxuntamente polos departamentos de Documentación e Xestión da producióndos de almacén.

 Produciuse A dixitalizacion e a modernizacion dos seus fondos e a conexión dos arquivos da tvg con outras entidades.

A racionalización do traballo da CRTVG esta levando a cabo unha reorientación da formación interna do persoal. Ademais a TVG esta en contacto con outras institucions para incrementar os fondos audiovisuais e sonoros da TVG e RG.

Logo , nos outros artigos que tamen están na aula virtual e tras facer un estudo a partir das paxinas e enlaces que se mencionan , podemos  documentarnos de moitos aspectos que,  na maioria dos casos , nos resultaban desco;ecidos.

Jose Ramon Perez Aguera , fai  un simil comparando a nosa sociedade actual , a información co novo capital, no cal , os documentalistas e informáticos

son os novos banqueiros capaces de xestionar e administrar este novo capital.

Para definir o termo información , e obvio que non podemos separalo do seu binomio que e , a documentación .

Toda documentación vai contar con información para non tratarse de un soporte .  Pola contra, si pode existir información sen documentación .  E preciso distinguir entre documentarse e informarse , da seguinte maneira o facian os entendidos >

No  Tratado de Documentación de Paul Otlet,  , determina que a actividade documental ten que  organizarse e desarrollarse en contextos organizados, centrándonos en definitiva nos Sistemas de Información nas organizacions.

José López Yepes entende a información como ”  fuente de poder, por ser detentadora del conocimiento y, en último término, de la capacidad de decisión Acertada”

Segundo Lynda Woodman e López Hernández, a Information Management ‘e > “ Gestión de la información es todo lo que se refiere a conseguir la información adecuada, en la forma adecuada, para la persona adecuada, al coste adecuado, en el momento adecuado, en el lugar adecuado, para tomar la acción adecuada”

Os servicios de documentación sempre foron considerados como servicios internos dentro da empresa televisiva ainda que  poidan ofrecer información a axentes externos.  podemos falar de documentación audiovisual , a continuación algunhas definicións para este termo ..

"El documento audiovisual es múltiple, multiforme, incompatible, dependiente, opaco, ambiguo" Fernando Pérez Puente (Documentación de TVE)
"...Nace por obligación, por interés de la técnica que, en principio, no pretendía crear documentos para el futuro sino resolver sus propios problemas surgidos de la transmisión de información..."
 A información audiovisual plantea problemas de conservación polas características específicas dos soportes que utiliza que obligarán a constitución de depósitos especiales a os que haberá que recurrir por medio de ficheiros y obliga a un análisis do sonido, da imaxe e da conxunción de ambos
Un centro de documentación de televisión debe ocuparse de tres tipos de materiales diferentes:
1. Debe conservar e analizar todo o emitido,  poden excluirse as reemisiones e as reelaboraciones de materiales xa emitidos con anterioridade..
2. Debe conservar e analizar, os orixinais (material bruto) e os premontaxes relacionados co emitido, co obxecto de enriquecer ofondo documental.
3. conservar y analizar materiales non emitidos procedentes de fontes externas (agencias, satélite, otros canales).
os materiales en bruto y los de origen externo darán lugar a novos documentos, que permitan optimizar a ocupación de cintas de video y, facilitar a búsqueda de materiales relacionados: Se crearán así bloques temáticos sobre acontecimientos .A producción deste tipo de documentos implica una cuidadosa selección que se realizará dacuerdo cun doble criterio:

1.      calidad de la imagen (valor estético)

2.      importancia o significación especial del contenido. Aparecerán desta maneira, unha sección de documentación escrita , una sección de documentación gráfica e unha sección de documentación audiovisual.

3.     a Fototeca pode organizarse seguido  dun sistema manual similar ao descrito con un ficheiro de referencia que permita localizar as fotografías polo tema, as personas o el lugar fotografiado.

Para a sección audiovisual e preciso separar a función de análisis da información da función de almacenamiento:

1.     As cintas e películas deberán ser almacenadas seguindo un sistema numérico e de cada documento haberán que  facer fichas de referencia que permitan a sua recuperación.

A documentación audiovisual engloba , como xa dixen , a documentación en televisión , sonora , fotográfica e publicidade en relación publicas .

1.       documentos audiovisuais, en xeral, teñen:carácter histórico-patrimonial  e un  claro valor económico.

E importante mencionar tamen as fases do fluxo da informacion , como ben o fixo , Agirreazaldegi-Berriozabal:

1.       Inxesta: Consiste na conservación das fontes audiovisuais ao formato de traballo. Agora todas as señais son codificadas no vídeo servidor de ingesta e convertidas en ficheiros automáticos. Estos ficheiros transfírense a un servidor en liña para que redactores e documentalistas accedan, editen e xeneren noticias.

2.       Almacenamento: aloxamento dos datos tras a ingesta. Un servidor de base de datos xestionará os metadatos asociados aos ficheiros almacenados.

3.       Catalogación. Para recuperar o contido almacenado

4.       Búsqueda, recuperación, edición. Nun ficheiro único

5.       Arquivo: o hardware de almacenamento componse  de:

5.1   Servidor de vídeo de alta e baixa resolución

5.2   Servidor web

5.3   Robot de cintas

5.4   Servidor de base de datos

6.       Tráfico, coñecer os fluxos de traballo, identificar que e canta información circula pola rede.

Agora todo o material, orixinais de cámara e sinais recibidas externas, están dispoñibles e os documentalistas poden seleccionar e gardar esas gravacións para catalogar e analizar.

Hai que facer unha boa clasificación dos contidos para que a automatización dos procesos sexa fiable.

A análise documental céntrase, agora, en identificar e nomear para a busca e recuperación, non describe os materiais.

A  selecion segue a ser un factor moi importante que non podemos deixar a marxe.

Isto que acabo de comentar , tratase dunha breve introducion o que veremos na vindeira visita a CRTVG. A partir dese dia , poderemos facer unha análise mais detallada do que nun primeiro momento , para nos , tratase dunha hipótese.